ترموپلاستیک ها و ترموست ها دو دسته مجزا از پلیمرها می‌باشند که در حضور حرارت رفتار متفاوتی از خود نشان می‌دهند.

تفاوت بین این دو در این است که ترموپلاستیک ها می‌توانند ذوب مجدد شوند؛

درحالی‌که ترموست ها بعد از سخت شدن در یک حالت‌جامد دائمی باقی می‌مانند.

درنتیجه مواد ترموپلاستیک دارای نقطه ذوب پایین بوده درحالی‌که محصولات

ترموست می‌توانند دماهای بالا را بدون از دست دادن سختی تحمل کنند. پلی‌پروپیلن

به دلیل ارزان‌قیمت بودن و دارا بودن خواص مکانیکی و قالب شدن عالی بیشتر از نصف مواد

به‌کاررفته در خودرو را به خود اختصاص می‌دهد. توسعه ترکیبات پلی‌پروپیلن در کاربردهای

خودرو با عملکرد بهبودیافته رزین‌های پلی‌پروپیلن بیشتر موردحمایت قرارگرفته‌اند. فیلرهای

غیر آلی به‌منظور بهبود عملکرد پلی‌پروپیلن به آن‌ها اضافه می‌شوند. استحکام ضربه

در این ترکیبات با پراکنده کردن نانوذرات درون ماتریس آن‌ها افزایش می‌یابد.