چراغ های راهنما، شاید کم کاربرد ترین وسیله در ماشین ها باشند.

با این حال استفاده از چراغ راهنما از مهمترین  اعمالی است که شما به عنوان راننده،

برای آگاه کردن رانندگان دیگر از حرکت احتمالی خود برای به حداقل رساندن غافلگیری های خطرناک انجام می‌دهید.

شما احتمالا خودرویی را که درنقطه کور دیدتان است را نمی‌بینید،

اما راننده آن خودرو  چشمک زدن چراغ راهنمای شمارا قبل از آنکه وارد مسیر حرکت آن شوید را  خواهد دید.

امتناع از به کار بردن چراغ راهنما احتمالا دلیل بسیاری از حوادث رانندگی است،

و احتمالا سرچشمه بسیاری از خشونت های خیابانی نیز می‌باشد. برای اکثر رانندگان چراغ های راهنما بسیار ساده به نظر می‌آیند:

شما یک اهرم را روبه پایین یا بالا فشار می‌دهید، که باعث چشمک زدن چراغ راهنمای شما می‌شود.

در واقع پشت این حرکت ساده اهرم، یک تکنولوژی جالب مشغول به کار است.

زمانی که راننده دسته راهنما را رو به پایین فشار می‌دهد، اتومات راهنما به لامپ‌های چراغ راهنما وصل می‌شود

و چراغ راهنما شروع به چشمک زدن می‌کند. در این حالت مدار کامل شده و جریان برق اجازه عبور پیدا کرده است.

در ابتدا، فنر فولادی با اتصال الکتریکی تماس ندارد؛ بنابراین تنها چیزی که جریان را دریافت می‌کند،

مقاومت است. جریان الکتریکی در طول  سیم مقاومت کننده، جریان پیدا می‌کند و قطعه کوچک‌تر فنر فولادی را گرم می‌کند؛

سپس راه خود را به سمت چراغ راهنما ادامه می‌دهد. در این مرحله میزان جریان بسیار کم است،

به طوری که چراغ حتی کم‌ترین روشنایی هم ندارد.